Το σώμα, η σάρκα είναι αυτό που ταυτόχρονα μας ενώνει και μας χωρίζει από το περιβάλλον. Αποτελεί ένα μηχανισμό αντίληψης της σύγχρονης πραγματικότητας, στο οποίο χαράσσονται κατά μια έννοια τα συμβάντα και οι αναμνήσεις. Σύμφωνα με τη φαινομενολογία, το σώμα και το περιβάλλον δεν μοιράζονται μόνο την υλική σωματικότητα, αλλά αλληλοκαθορίζουν τον χαρακτήρα τους. Η σωματική αυτή αντίληψη, μνήμη και φαντασία αναφέρεται σε μια αισθητηριακή ζωντάνια, που ίσως μας ξεχωρίζει σαν ύπαρξη μέσα στον κόσμο.
Σαν ένα νέο είδος φωτογραφίας, η πραγματική σάρκα στην συγκεκριμένη περίπτωση ψηφιοποιείται, αιχμαλωτίζεται μέσω της τεχνικής του 3D scanning, για να αποτελέσει μια «παρουσία», ένα νέο υβρίδιο πραγματικού και ψηφιακού «σώματος». Το σώμα γίνεται ένα ευαίσθητο κέλυφος, μια νέα ουσία, ένα στοιχείο της αντίληψης και του είναι μας. Ο παραλληλισμός της φυσικής σάρκας σαν στοιχείο αντίληψης με το τρισδιάστατο πλέγμα της και την ψηφιακή της απεικόνιση εγείρει ερωτήματα σχετικά με την ύπαρξιακή μας μοναδικότητα και τη σχέση μας με τον κόσμο.
