Το Διεθνές Φεστιβάλ Ψηφιακών Τεχνών, με βάση το θέμα της φετινής διοργάνωσης #PostFuture και της υποκατηγορίας #PostReality, σε συνεργασία με την διεθνή ιστοσελίδα The PhotoPhore, καλεί τους καλλιτέχνες να δείξουν τις άπειρες δυνατότητες που προσφέρει η πραγματικότητα για να ξεπεράσει τον εαυτό της. Τεχνολογία, δυστοπία, ουτοπία, παράλληλα σύμπαντα, όνειρα.
Το PhotoPhore είναι μία διαδικτυακή πλατφόρμα για την σύγχρονη τέχνη, την φωτογραφία και την αρχιτεκτονική. Επιμελείται υψηλής ποιότητας περιεχόμενο, εστιάζοντας την προσοχή του σε projects που χαρακτηρίζονται από σπουδαία αισθητική και διακεκριμένα concepts. Το PhotoPhore πιστεύει ακράδαντα στην κοινή χρήση τέχνης και κουλτούρας και είναι πάντα διαθέσιμο να ξεκινήσει διάλογο και να θεμελιώσει συνεργασίες με καλλιτεχνικά φεστιβάλ, γκαλερί και διαγωνισμούς.
#PostFuture: Αυτή η απροσδιόριστη μετάβαση της ψηφιακής κουλτούρας διαμορφώνει ένα μέλλον ‘πέραν του ψηφιακού’, όπου φυσική και ψηφιακή υπόσταση συγχωνεύονται. Σχεδόν δύο δεκαετίες αργότερα και έχοντας δεχθεί την παγίωση της ψηφιακής κουλτούρας στην καθημερινότητας μας, προχωράμε σε πιο αφηρημένες δημιουργίες. Η αναγκαιότητα της καινοτομίας και η υπέρβαση των ορίων, υπήρξε πρωταρχικός στόχος επιβαλλόμενος από το συνεχώς εξελισσόμενο τεχνολογικό φετίχ.
#PostReality: Η πραγματικότητα υπάρχει μόνο στο παρόν. Κάθε άνθρωπος ζει την δική του πραγματικότητα εδώ και τώρα, είναι το πλαίσιο στο οποίο ζει ο καθένας και επηρεάζεται. Η ύπαρξη καθαυτή είναι ο κύριος παράγοντας, ο οποίος τροποποιεί την πραγματικότητα και, την ίδια στιγμή, σ έναν φαύλο κύκλο, η μεταβολή του πλαισίου είναι ο λόγος νέων αλλαγών στην ύπαρξη. Η σύγχρονη πραγματικότητα είναι πάντα γεμάτη από καταχωρίσεις και δυνατότητες: νέες τεχνολογίες που αφαιρούν τα όρια του χώρου και του χρόνου, επιστημονικές ανακαλύψεις, απεριόριστη δύναμη της φαντασίας και ατελείωτες δυνατότητες ενεργειών, εισάγοντας συνεχώς νέα σενάρια.
Λίστα Screenings. Διάρκεια: 58’45″
Rogelio Raúl Meléndez Cetina (MX) Pausa (2016) 4’17”
Elisabeth von Samsonow (AT) Laboratory of the Exo / Endo Corpus (2017) 12’42”
Joergen Erkius & Florian Japp (DE) Post Reality is also Reality (2016) 1’10”
Brian Ratigan (US) Collapsing (2016) 0’58”
Patrick Jenkins (CA) Emanations: A Visual Poem (2017) 4’37”
Semiosphera (Francesca Giuliani, Lino Mocerino) (IT) Shrine (2015/17) 3’00”
Thornton Alejandro (AR) I can see me (2013) 3’32”
Johan Rijpma (NL) Extrapolate (2016) 2’00”
Micha Elias Pichlkastner (AT) COMO//XXMO-ECLIPSE (2016) 0’49”
Alessandro Amaducci (IT) POST REBIS (2016) 3’44”
Sandrine Deumier (FR) Un.reality (2012) 0’55”
Nick Flaherty (US) Angelus Novus (2016) 8’37”
Tomoya Takashima (JP) Don’t cry (2017) 12’20”
Rogelio Raúl Meléndez Cetina (MX) Pausa (2016) 4'17''
Το “Pausa” ήταν εμπνευσμένο από ένα φυσικό φαινόμενο στο οποίο ένα αντικείμενο που υπερβαίνει την ταχύτητα διάδοσης του ήχου (1.200 χιλιόμετρα την ώρα) πηγαίνει σε ένα είδος κάψουλας της σιωπής. Αποτελείται από συνδυασμό φυσικών και βιομηχανικών υλικών. Αυτό το βίντεο παρουσιάζει ένα κορεσμένο στάδιο σιωπής και σταματά εγκαίρως για να αμφισβητήσει τη θεμελιώδη σύνδεση μεταξύ του χωροχρόνου και εαυτού μας.
Elisabeth von Samsonow (AT) Laboratory of the Exo / Endo Corpus (2017) 12'42''
Joergen Erkius & Florian Japp (DE) Post Reality is also Reality (2016) 1'10''
Brian Ratigan (US) Collapsing (2016) 0'58''
Μια συλλογή φωτογραφιών για το τέλος του κόσμου, που έγινε με βιντεοσκοπήσεις 8 χιλιοστών.
Patrick Jenkins (CA) Emanations: A Visual Poem (2017) 4'37''
Μια αφηρημένη ταινία για τον αμείλικτο κύκλο της ζωής, συμπεριλαμβανομένης της ανάπτυξης και της φθοράς, και το θαυμασμό και το δέος.
Semiosphera (Francesca Giuliani, Lino Mocerino) (IT) Shrine (2015/17) 3'00''
Η μοναδικότητα λαμβάνει χώρα
Ένας χορός δημιουργεί τυχαία μοτίβα
Μια αυθόρμητη μήτρα που παράγει ζωή
Χαώδης
Απρόβλεπτο
Ζωτικό
Thornton Alejandro (AR) I can see me (2013) 3'32''
Μια ταινία που διερευνά τις διαφορετικές ταυτότητες των σύγχρονων κοινωνιών.
Φασματική αντανάκλαση του έργου του Philip S. Dick (“Androids dream with electric sheep”), είναι το video που μας οδηγεί στην δυνατότητα να αναρωτιόμαστε αν εμείς οι άνθρωποι μπορούμε να ονειρευόμαστε στο Facebook?
Johan Rijpma (NL) Extrapolate (2016) 2'00''
Σε αυτό το χέρι είναι ζωγραφισμένο ένα κινούμενο σχέδιο, μια γραμμή προεκτείνεται μέσω ενός πλέγματος. Όταν η γραμμή ξεπεράσει τα όρια του δικτύου, η διαδικασία εξαπλώνεται και αντικατοπτρίζει το περιβάλλον της. Πέρα από κάθε όριο, η προέκταση της κίνησης προκαλεί παραμόρφωση με συστηματικό αλλά και σκεπτικιστικό τρόπο.
Micha Elias Pichlkastner (AT) COMO//XXMO-ECLIPSE (2016) 0'49''
Η ταινία είναι ένα όραμα για ένα σκοτεινό δυστοπικό μέλλον, που μπορεί να προκύψει από τον καπιταλισμό, τη μαζική παραγωγή και τη μη βιώσιμη χρήση των πόρων. Αντιμετωπίζοντας αυτές τις προκλήσεις το ίδιο το σώμα και επομένως η προστασία του, αποκτά τεράστια σημασία. Μεταφορικά η ταινία εμφανίζει την τεράστια σημασία της ισορροπίας του σώματος και του νου για την υγεία και την ικανοποίησή μας ως ανθρώπινα όντα.
Alessandro Amaducci (IT) POST REBIS (2016) 3'44''
Σε μία κατεστραμμένη γη κάποιος ή κάτι χτίζει ένα νέο Rebis από σάρκα και τεχνολογία.
Sandrine Deumier (FR) Un.reality (2012) 0'55''
Η οργάνωση ενός εικονικού χαρακτήρα που έρχεται αντιμέτωπος με τη δική του εξωπραγματικότητα, η Un.reality αντιπαραθέτει εικονικούς κώδικες και προγράμματα της πραγματικότητας σε ένα είδος φανταστική οθόνης που λειτουργεί ως όριο μεταξύ δύο κόσμων.
Nick Flaherty (US) Angelus Novus (2016) 8'37''
Η συνείδηση αποκωδικοποιείται και επεκτείνεται από το σώμα. Ό,τι κάποτε αντιλαμβανόμασταν ως ιστορία, μια γραμμική ακολουθία μνημών, είναι τώρα μια συλλογική νοημοσύνη.
Tomoya Takashima (JP) Don't cry (2017) 12'20''
Η ανθρωπότητα διαχειριζόταν από τα AI και η γέννηση απαγορευόταν. Παρόλη την απειλή του ΑΙ, οι παράνομοι νόμοι της γέννησης δεν αποτελούν το τέλος της επιθυμίας της ανθρωπότητας. Οι γονείς και τα παιδιά θα σκοτώνονταν εάν εκτίθεντο από την κυβέρνηση. Το ζευγάρι κυνηγήθηκε από τον AI και έτρεχε μακριά.
