Ζούμε στην εποχή των δεδομένων και της πληροφορίας. Υποτίθεται ότι μας βοηθάει να έχουμε μια ποιοτική ζωή, να φτάσουμε τους στόχους μας γρηγορότερα και ευκολότερα, αλλά σιγά-σιγά μας κάνει να πιστεύουμε ότι ο κύριος λόγος ύπαρξης είναι να φτάσουμε έναν στόχο γρηγορότερα και πριν το καταφέρουν άλλοι, ξεχνώντας εντελώς την ευχαρίστηση που προσφέρει η διαδικασία και το ταξίδι αυτό.
Έχουμε υπενθυμίσεις γενεθλίων, αυτόματους αποστολείς ταχυδρομικής κάρτας, ακόμα και γελοίες εφαρμογές που υπόσχονται να μας βοηθήσουν να βρούμε την αγάπη!
Τρέμουμε τη μοναξιά και δεν υπάρχει κανένας για να μιλήσουμε σχετικά με αυτό. Με χαμηλούς ρυθμούς αργοσβήνουμε ανάμεσα στην πληθώρα πληροφοριών.
Μιλάμε μόνο και μόνο για να φτάσουμε σε ένα λογικό αποτέλεσμα και εύκολα εγκαταλείπουμε τους ανθρώπους. Μονάχα υπολογίζουμε, συγκρίνουμε και αποφασίζουμε! Είναι ακριβώς όπως όταν κάνουμε αναζήτηση στο διαδίκτυο και αλλάζουμε τις λέξεις-κλειδιά τη μία μετά την άλλη.
Ξεχνάμε το απλό γεγονός ότι πρέπει να μοιραστούμε τα αισθήματα και τα συναισθήματα μας προκειμένου να υπερνικήσουμε τη βαθιά ριζωμένη μοναξιά.
Το ‘A Piece Of Me’ (Ένα κομμάτι του εαυτού μου) τιμά την δύναμη του να μοιράζεσαι τα βαθύτερα συναισθήματα και σκέψεις με κάποιον άλλο, χωρίς να κρύβεσαι πίσω απο ένα ψηφιακό εγώ. Τουλάχιστον μας αφήνει να καταλάβουμε ότι δεν είμαστε οι μόνοι που εξαφανίζονται μέσα σε αυτές τις βάσεις δεδομένων!
