Σε παρακαλώ, άγγιξέ με. Σε αντίθεση με άλλα έργα τέχνης που πρέπει να κρατήσεις σε απόσταση, αυτό το γλυπτό σε προσκαλεί να το αγγίξεις. Με αναφορά στα αρχαία κυκλαδικά ειδώλια, αυτό το μαύρο κεφάλι στέκεται στο σκοτάδι, σαν ένας εξωγήινος επισκέπτης, περιμένοντας για μια επαφή. Σε απάντηση, θα εκπέμψει κρύο μπλε και ιώδες φως, μέσω των εκατοντάδων οπτικών ινών που υπάρχουν στην επιφάνειά του. Την ίδια στιγμή ένα ηχητικό τοπίο θα δημιουργηθεί με βάση τις κινήσεις των χεριών που αγγίζουν το γλυπτό. Καθώς ο επισκέπτης αλληλεπιδρά όλο και περισσότερο με το γλυπτό, ένας ειδικός αλγόριθμος υπολογίζει τον βαθμό της σύνδεσης του θεατή με το έργο και μετατρέπει το χρώμα του φωτός σε θερμότερο κόκκινο και πορτοκαλί.
Το έργο «Touch Me» είναι μια αλληγορία για την σχέση μεταξύ ανθρώπου και την τεχνολογίας και προσπαθεί να διερευνήσει τις δυσκολίες της μεταξύ τους αλληλεπίδρασης. Μια απλή πράξη, όπως το άγγιγμα, είναι μερικές φορές πολύ δύσκολο να επιτευχθεί. Οι άνθρωποι μπορεί να διστάζουν να αγγίξουν το γλυπτό, ειδικά σε ένα περιβάλλον μιας έκθεσης. Όταν τελικά το κάνουν, κάποιοι μπορεί να αισθανθούν άβολα με την αντίδραση του γλυπτού, ενώ άλλοι μπορεί να νιώσουν έλξη και να γοητευτούν. Τελικά μετά από τόσες διαδραστικές συσκευές που μας περιβάλλουν στην καθημερινή μας ζωή, πόσο συνηθισμένοι είμαστε στην αλληλεπίδραση ανθρώπου-μηχανής;
