Golnaz Behrouznia (IR)
Από την αρχή της καριέρας της ως visual artist, η Golnaz Behrouznia έδειχνε πάντοτε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις φυσικές επιστήμες, την παρατήρηση του μικρόκοσμου και διά μέσω αυτού για τη ζωή σε όλες της τις πτυχές. Σήμερα μέσα από το καλλιτεχνικό της όραμα ξανασμίγει με το πάθος της για το ζην.
Τα μέσα που επιλέγει, γλυπτική, video installation και σχέδιο υποστηρίζουν την ιδέα της: να δημιουργήσει έναν υβριδικό κόσμο όπου συνυπάρχουν, καθώς έρχονται κοντά το βιολογικό στοιχείο με την οπτική τέχνη.
Γεννημένη το 1982 στο Σιραζ του Ιράν , η Golnaz Behrounzia στράφηκε στις οπτικές τέχνες σε πολύ νεαρή ηλικία. Αποφοίτησε από την Σχολή Καλών Τεχνών στην Τεχεράνη και κυνήγησε την καλλιτεχνική της καριέρα στο Ιράν και έπειτα στη Γαλλία το 2008, σπουδάζοντας ψηφιακή δημιουργία στη Τουλούζ. Από το 2010 έχει παρουσιάσει τη δουλειά της με τη μορφή διαδραστικών βίντεο , ζωγραφικής και γλυπτικής, σε διαφορετικά μέρη όπως το μουσείο “Les Abattoirs”, “Salle des Illustres” και “Ciam-La Fabrique” στην Τουλούζ, το δωμάτιο “Aubette” στο Στρασβούργο , την έκθεση “PAD” , την έκθεση “Vita Nova” στο Παρίσι, the Biennale Bains Numériques in Enghien les Bains, την έκθεση“Crossing art, science and the environment” στην Τυνησία και την έκθεση “Are We Already Gone” στη Νέα Υόρκη.”
François Donato (FR)
Ο αρχικά αυτοδίδακτος Francois Donato , εμβαθύνει τις μουσικές του γνώσεις στο Πανεπιστήμιο του Pau στην Ακαδημία των Gennevilliers και στο Higher National Conservatory for Music of Lyon. Υπεύθυνος για τη μουσική παραγωγή του Groupe de Recherches Musicales (Παρίσι) από το 1991 έως το 2005, διαμένει σήμερα στη Τουλούζη όπου διαχειρίζεται τον τεχνικό συντονισμό της κολεκτίβας συνθετών eOle. Από το 2007 μέχρι το 2012 ήταν ομιλητής στο Πανεπιστήμιο Mirail της Τουλούζη, στο τμήμα Plastic arts Decorative arts , για τον ήχο και την αλληλεπίδραση. Η δουλειά του είναι πρωτίστως επικεντρωμένη στην ακουσματική μουσική και έχει λάβει αναθέσεις από τα G.R.M , DAAD του Βερολίνου, το Υπουργείο Πολιτισμού… Υπότροφος του DAAD και του Technical University of Berlin το 1999/2000. Εργάστηκε τόσο στο χορό όσο και στο θέατρο (Cie Pal Frenak. Cie Coda Norma, Cie Hypothèse Théâtre) και δουλεύει από το 2011 με τον συνθέτη Hervé Birolini σε ζωντανές εμφανίσεις.
Ο τίτλος αυτής της δουλειάς προκύπτει από την αντίθεση των λέξεων string και fuzz. Έτσι αυτός ο όρος φανερώνει το ηχητικό υλικό που βρίσκεται στη ρίζα του έργου : ηλεκτρική κιθάρα που συστηματικά βρίσκεται στον κορεσμό του σήματος και παίζεται κατά τη διάρκεια μακρών αυτοσχεδιασμών ακολουθιών που δουλεύονται ξανά αργότερα. Το Struzz συμμετέχει στην ανάπτυξη δουλειάς πάνω στο όργανο που ξεκίνησε με το The lights of B. (2004), το οποίο χειριζόταν τη λυρική και διονυσιακή πλευρά του και τελείωσε τότε με το Pearls of strings (2007) όπου το ηχητικό υλικό που παραγόταν από το όργανο καταστρεφόταν ανοιχτά. Για το Struzz ήταν ζήτημα φοράς της ηλεκτρικής ανάσας μέσα στο αντικείμενο και προσπάθειας εξάπλωσης μέσω μιας αφηγηματικής μουσικής φόρμας, μίας κάποιες φορές νευρωτικής εξερεύνησης του ηχητικού σώματος. Με την πάροδο του χρόνου αφήνεται σε εμένα η υποστηρικτική δουλειά, η οποία σηματοδοτεί την έναρξη μίας πιο παγκόσμιας αντανάκλασης στη μηχανή και στις τάσεις μας να αναδυθούν μαζί της.
